Nostalgiczne tytuły

Powered by Spearhead Software Labs Joomla Facebook Like Button

PLASTUSIOWY PAMIĘTNIK

plastusiowy pamietnik 01 plastusiowy pamietnik 02

"Na pierwszej lekcji zaraz po wakacjach było lepienie z plasteliny. Leżałem gdzieś tam na ławce jako niepozorna plastelinowa bryłka i nie wiedziałem, czy będę kwiatkiem, grzybkiem, czy samolotem. Każdy uczeń lepił co chciał. Tosia od razu wiedziała co chce zrobić. Jak mi przykleiła uszy to od razu zacząłem słuchać co się w klasie dzieje. Jak mi przykleiła oczy to zaraz zacząłem rozglądać się na wszystkie strony. A kiedy poczułem, ze wreszcie jestem gotowy to nie mogłem wytrzymać i z radości poruszyłem uszami. Dzieci nazwały mnie Plastusiem, bo cały byłem z plasteliny i zamieszkałem sobie w piórniku Tosi."

plastusiowy pamietnik 03 plastusiowy pamietnik 04

Dobranocka „Plastusiowy pamiętnik” oparta została na książce autorstwa Marii Kownackiej pod tym samym tytułem. Serial powstał w wylęgarni kultowych dobranocek, czyli w łódzkim Studiu Małych Form Filmowych Se-Ma-For. Sam wprawdzie do najwybitniejszych dzieł wytwórni się nie zaliczał, lecz trzeba przyznać, iż kiedy pojawił się na ekranach TVP w latach 80. minionego stulecia (sam powstał w roku 1980), zyskał grupę swoich zagorzałych miłośników.

plastusiowy pamietnik 05 plastusiowy pamietnik 06

"Plastusiowy pamiętnik" to osiem odcinków, emitowanych w ramach dobranocki. Spiritus movens filmowego przedsięwzięcia była pani Zofia Ołdak, która wszystko nie tylko wyreżyserowała, ale też była autorką scenariusza, dialogów, komentarzy, a także – po części – scenografii.

plastusiowy pamietnik 07 plastusiowy pamietnik 08

Muzykę do serialu napisał Piotr Hertel, kompozytor muzyki filmowej i teatralnej, twórca muzyki do piosenek, z których najbardziej znana to „Parasolki” zaś narratorem był znany i lubiany do dziś aktor (i satyryk) Andrzej Zaorski. Jego poczciwy, charakterystyczny głos towarzyszył poczynaniom głównego bohatera Plastusia, który za mieszkanie posiadał drewnianą skrzynkę, uznawaną niegdyś za szkolny piórnik. Główny bohater towarzyszył dziewczyne w jej szkolnych perypetiach i wraz z innymi mieszkańcami piórnika m.in. Gumką Myszką, Linijką, Długopisem, Klejem, Nożyczkami obserwuje pierwsze szkolne doświadczenia dzieci, ich radości, kłopoty czy wzruszenia. Przy okazji wpaja młodym widzom prawa i obowiązki ucznia oraz zasady zachowania się w szkolnych ławach. Dzisiaj trudno jest znaleźć podobny sposób prowadzenia lekcji bo zapewne zamiast robienia samolotów z papieru przez jednego z uczniów teraz by ten sam uczeń bawił się komórką (o ile by mu wcześniej Pani nie zabrała) a gruba Kaśka miast czekolady pewnie podjadałaby chipsy czy frytki :) Stare dobre czasy. Zwróćcie uwagę w pierwszym odcinku, co Tosia miała na śniadanie. Były to dwie kanapki z dżemem i mleko do picia. Dzisiaj taki zestaw dla pierwszaka na śniadanie by nie przeszedł ...

plastusiowy pamietnik oldakPani Zofia Ołdak (na zdjęciu obok posągu Plastusia) - reżyserka całej animowanej serii zdradza kulisy powstawania "Plastusiowego pamiętnika":  "robiłam go z myślą o moim synu Marcinie, który był wtedy w podstawówce. Cały serial powstał w ciągu jednego roku. W trakcie produkcji musieliśmy pokonać liczne trudności, m.in. taką, że plastelinowy Plastuś nie może być wykonany z plasteliny, bo plastelina topi się pod światłami. Piórnik, Plastusia i inne rekwizyty trzeba było wykonać w dwóch rozmiarach: większe do animacji, mniejsze do zdjęć  aktorskich. Dzieci do zdjęć wybierałam sama, fotografując i rozmawiając z nimi bezpośrednio. Tosię zagrała siostra kolegi mego syna. Jednak wszystkie te trudy związane z produkcją wynagrodziła projekcja „Plastusiowego Pamiętnika” w kinie Kultura: była kolejka przed kinem i sala tak pełna, że dzieci siedziały w przejściach na schodkach"

Plastuś, ludek powołany do życia z plasteliny przez zgrabne dłonie dziewczynki Tosi, choć przygód rozmaitych miał niemało, był postacią spokojną, pogodną, zupełnie odstającą od konwencji bajek z bohaterem ucharakteryzowanym na zbawcę świata. Zresztą jego świat to piórnik oraz to co działo się w domu Tosi oraz w jej klasie. A działo się naprawdę dużo.

Dziś Plastuś jest symbolem zamierzchłych czasów, w których bajki dla najmłodszych widzów pozbawione były elementów przemocy, agresji i lotów w kosmiczne przestworza. Zgrzebność dzieła być może jest warta dla niektórych wyśmiania, nie można jednak zaprzeczyć, iż stała się też jego rozpoznawalną cechą. Plastuś nadal żyje w naszej pamięci.

Warto dodać iż w Łodzi, w parku im. H. Sienkiewicza w pobliżu Szkoły Podstawowej nr 173 stanęła rzeźba Plastusia, która w łapce Plastuś trzyma dzwonek, służący w serialu do budzenia przyjaciół z piórnika.