SZALEŃSTWA PANNY EWY

Witaj witaj lube dziecię
głupie w zimie głupie w lecie

Rok 1932. Znany bakteriolog, doktor Tyszowski, wyjeżdża pilnie do Chin, w kraju, w którym wybuchła epidemia cholery. Jego córka - Ewa, trafia pod opiekę państwa Szymbartów. Dziewczyna nie ma szczęścia bowiem właścicielka mieszkania - Pani Szymbartowa jest osobą skąpa i wścibską. Nie daje sobie dojść do głosu i tyranizuje męża oraz swoją córkę, którą próbuje wyleczyć z anemii stosując niekonwencjonalne metody leczenia.
Wkrótce dochodzi do ostrego konfliktu Ewy z właścicielką mieszkania zakończonego ucieczką bohaterki. Przypadek sprawia iż trafia ona pod dach sympatycznego aczkolwiek biednego malarza Jerzego. Zauroczona wspaniałym przyjęciem postanawia na swój sposób pomóc Jerzemu w pozbyciu się kłopotów.

"Chińskiej cholery się Pan nie boi a boi się Pan własnego dziecka" - ciocia Halicka do ojca Ewy

"Szaleństwa Panny Ewy" to pierwsza próba (i chyba jak na razie jedyna) przeniesienia na ekrany kin, książki Kornela Makuszyńskiego pod tym samym tytułem. Film w reżyserii Kazimierza Tarnasa (reżysera późniejszych seriali na podstawie książek autora Szaleństw... takich jak: "Panna z mokrą głową", "Awantura o Basię", "Szatan z siódmej klasy"), został zrealizowany w 1984 roku a jego premiera odbyła się w kinach 7 stycznia 1985 roku. Równocześnie z filmem nakręcono dodatkowe materiały na potrzeby planowanego serialu. Pierwszy odcinek (serial w sumie miał ich trzy) pojawił się - o ile pamiętam w kinie Teleranka - 13 października 1985 roku.

Cały serial jest przepełniony afirmacją życia i fascynacją urokiem "bezgrzeszynych" młodzieńczych lat. Myślę, że realizatorom udało się przenieść urok opowieści Kornela Makuszyńskiego na ekran. Urok osobisty tytułowej Ewy jest jej głównym atutem. Jej tytułowe szaleńststwo to spontaniczna potrzeba niesienia ludziom pomocy. Bohaterka zawsze odnajduje właściwą drogę - nieludzkiego właściciela domu przemienia w dobroczyńcę, zakochanym ułatwia wyznanie sobie miłości a chorych podtrzymuje na duchu. To film pełen humoru oraz ciepła rozgrywający się w realiach przedwojennej warszawy.

Mocnym atutem jest w tym filmie obsada. Debiutującej w filmie Dorocie Grzelak (tytułowa Ewa) towarzyszyła masa wybitnych aktorów takich jak: Piotr Fronczewski, Anna Seniuk, Zdzisław Kozień, Emilian Kamiński, Anna Milewska, Ewa Wencel, Bogdan Baer, Leon Niemczyk. Startując w castingu Pani Grzelak (obecnie Latos) pokonała około 300 kandydatek. Co ciekawe w przechodzeniu kolejnych etapów pomogła jej oprócz odpowiednich umiejętności ... fryzura bowiem Pani Dorota była jedyną dziewczyną z krótkimi włosami, które po prostu wcześniej ścięła. Tym sposobem zwróciła na siebie uwagę reżysera już od samego początku przesłuchań zaś w czasie kręcenia filmu warkocze miała doczepiane, włosy farbowane a piegi domalowywane.

Warto też zwrócić uwagę na muzykę napisaną przez Waldemara Kazaneckiego. Wesoła, wpadająca w ucho a jednocześnie z nutką pewnej nostalgii. Także oglądając film bądź serial zauważymy iż znacznie się od siebie różnią. Film zawiera trzy piosenki, których nie znajdziemy w serialu. Film pomija wydarzenia w 80 procentach pojawiające się w pierwszym serialowym odcinku.

Ciekawostką związaną z filmem jest to iż do głównej roli startowała wówcza 13-letnia Justyna Sieńczyłło, późniejsza żona Emiliana Kamińskiego. To właśnie na castingu Emilian po raz pierwszy dostrzegł swoją przyszłą żonę zapamiętując jej "cudowne oczy", jednak na prawdziwe amory i wyznania przyszło im jeszcze poczekać kilka lat.

Gorąco polecam obejrzenie tego serialu / filmu. Posiadający optymistyczne przesłanie a jednocześnie mający jakiś urok, jaki udzielają główni bohaterowie filmu.