ZAJĄCZEK Z ROZBITEGO LUSTERKA

"Piotruś lubił słuchac opowiadań mamy.
Kiedy za oknem pada śniek i gwiżdże wiatr, Piotruś prosi:
- Opowiedz mi o tygrysku, któremu jest gorąco i chowa się w cień pod drzewo"

Czy zdarzało Wam się kiedyś puszczać zajączki na ścianie jako dzieci? Nic prostszego? Wystarczy tylko lusterko bądź jakiś inny przedmiot szklany, który odbija słońce (kolejny potrzebny składnik do zabawy) i można kierować słoneczne krążki w którą chce się stronę.
Taki zajączek jest też bohaterem opowiadania Heleny Bechlerowej "Zajączek z rozbitego lusterka", które wg starszych wydań książki (posiadam wydanie II z 1972 roku w twardej okładce) było lekturą klas pierwszych.

Bohaterem opowiadania jest kilkuletni  Piotruś, chłopiec miewający dobre i gorsze chwile. Nad jego wychowaniem czuwa mama, która na dobranoc czytała mu bajki o tygrysku, niedźwiadku czy jego ulubionej o tęczowym zajączku. Jednak chłopiec jak to chłopiec - raz jest grzeczny a innym razem kiedy dorośli nie zwracają na niego uwagi zaczyna psocić i być nie do zniesienia. Do tego stopnia, że pewnego dnia wskutek przykrego incydentu jego mama, zirytowana tym wszystkim bierze psa i wychodzi z domu. Przerażony Piotruś nie bardzo rozumie co się stało a odpowiedź taty iż mama poszła sobie za góry i lasy jeszcze bardziej go przeraża. Z pomocą chłopcu przychodzi niespodziewanie przyjaciel z opowiadań mamy. Razem wyruszają na jej poszukiwania.

"- Gdzie mama poszła? - zapytał cicho. Nie mógł pytac głośniej, bo pewnie by się rozpłakał.
Tatuś otulił Basię kołderką, schował termometr i dopiero wtedy popatrzył na Piotrusia.
- Nie wiesz, gdzie mama poszła? Chyba za góry, za lasy."

Ponieważ jest to książka dla zaczynających swoją przygodę ze szkołą nie jest ona przesadnie długa - w zasadzie to opowiadanie mieści się na kilku stronach i jest okraszone ilustracjami Hanny Czajkowskiej - ilustratorki, która pracowała między innymi pod okiem samego mistrza Szancera co też widać w tej książce ... ilustracje wykonane pełną paletą kolorów i starannie.
Mało stron do czytania ale w tych stronach jest nagromadzona duża ilość emocji, które towarzyszą dziecku. Radość miesza się ze smutkiem, a gniew z rozpaczą. Mamy także poruszony świat dziecięcej fantazji, który pojawia się w opowieściach mamy i czasami - jak się o tym przekonamy - zaciera się z rzeczywistością.

Piotruś spojrzał w to miejsce: słonecznego krążka nie było. Przed Piotrusiem stał zajączek. Stał na dwóch łapkach, uszy miał opuszczone.

Książkę warto przeczytać, koniecznie z dzieckiem, tym bardziej że pojawiły się kolejne wznowienia ... jednak z sentymentu u mnie będzie stare wydanie, w starszej okładce ... A jak jest u Was?

A wiecie, że bajka ta powstała także na rzutnik?