SKO czyli Szkolna Kasa Oszczędności

Każdy z nas kto chodził do szkoły zetknął się z czymś takim jak SKO. Cóż to takiego było. Skrótk SKO to nic innego jak Szkolna Kasa Oszczędnościowa czyli program prowadzony przez największy polski bank tamtej epoki czyli PKO. Zapewne pamiętacie dobrze hasło "Dziś oszczędzam w SKO, jutro w PKO". Poprzez branie udziału w programie SKO uczyliśmy się oszczędzać a także mogliśmy brać udział w konkursach z nagrodami w których do wygrania były fantastyczne nagrody takie jak rowery, zegarki czy sprzęt fotograficzny.

Mimo iż pierwsza Szkolna Kasa Oszczędności powstała w 1906 roku to trzeba było czekać aż dwie dekady by została ona uregulowana prawnie i właśnie w 1926 roku, minister Stanisław Grabski, zaczął promować ideę nauczania dzieci i młodzieży poprzez SKO.

Opiekę nad tym pomysłę objęła Pocztowa Kasa Oszczędności a do września 1939 roku czyli do wybuchu II wojny światowej, programem SKO zostało objętych 14 tysięcy szkół. Po skończonej wojnie Pocztowa Kasa Oszczędności stała się Powszechną Kasą Oszczędności a SKO dzialało już w ponad 20 tys. placówek edukacyjnych.

Za korzystanie z książeczek były różne bonusy. Przychylna temu władza PRL-u fundowała wspaniałe (jak na te czasy oczywiście) nagrody w najrozmaitszych konkursach. M.in. w międzyszkolnym konkursie "Sztafeta Oszczędnych", który odbył się w roku szkolnym 1957/1958, uczestniczyło pół miliona dzieci, a do wygrania były: rowery, radioodbiorniki, zegarki, sprzęt sportowy i fotograficzny.

Równocześnie z akcją trwania SKO, począwszy od lat 50-tych, zaczęto wydawać "Wiadomości SKO". Był to periodyk do którego wiersze o oszczędzaniu pisał np. Jan Brzechwa. Pojawiły się też plakaty wychwalające konkursy SKO opracowane przez najwybitniejszych polskich rysowników i grafików.

W tych czasach akcja SKO przeżywała prawdziwy rozkwit. W każdej szkole z grona nauczycieli był wybierany opiekun SKO. Miał on za zadanie zbieranie od uczniów pieniędzy oraz prowadzenie książeczki oszczędnościowej szkoły, którą otrzymywał od banku i na którą wpłacał wszystkie uczniowskie oszczędności. Natomiast uczniowie otrzymywali pokwitowanie wpłaconych przez siebie pieniążków poprzez wpisanie odpowiedniej kwoty do książeczki SKO.

Jeśli chodzi o pieniądze na książeczkę to mieliśmy je częściowo od rodziców, jednak większość zarabialiśmy sami przy zbiórkach makulatury, butelek czy złomu. Wpłacone do SKO pieniądze mogliśmy wybrać w dowolnym momencie choć zapewne większość z was czekała z tym do końca roku szkolnego lub nawet do ostatniej klasy szkoły podstawowej. Wtedy ta suma była już znacznie duża.

Jeśli zaś chodzi o książeczki to były one w różnych kolorach: ja widziałem w kolorze niebieskim, zielonym, czerwona, brązowa. Myślę że różnorodna tematyka barw była tylko po to by pokazać książeczkę w innej szacie. Ciekaw jestem ile z Was przetrzymuje ją u siebie w domu.

Wierzcie lub nie ale SKO istnieje do dzisiaj chociaż nie są już tak popularne jak kiedyś. Tym razem dostosowano je do realiów współczesnej bankowości bo od 2011 roku przybrały internetową formę. Można założyć konto u szkolnego opiekuna SKO a potem wpłacać i wybierać pieniążki za pośrednictwem rodziców. Za oszczędzanie uczniowie otrzymują wirtualne odznaki i również mogą brać w przeróżnych konkursach związanych z ekonomią. Program jest skierowany dla dzieci w wieku od 6 do 13 lat, ponieważ od tego wieku można juz założyć zwykłe konto bankowe dla nastolatków. Z tego nowoczesnego, internetowego programu SKO korzysta obecnie ponad 150 tysięcy dzieci z prawie 5 tysięcy szkół.